تو می آیی این را باد خزان گفت و دلم را بهاری کرد.

تو می آیی و این را خطوط روزگار بر قلبم نوشت و عاشقم کرد .

تو می آیی و این را پرستوهای مهاجر گفتند و امیدوارم کردند .

تو می آیی و من گذر گاهت را پر از یاس و شقایق می کنم

بیا که قلبم را تحفه ای برایت قرار دادم ، بیا که غروب

خورشید هم جمعه در فراقت خون می گرید.

آقا بیا ، کعبه دلم منتظر توست.

کاش می دونستی چقدر  دلم ، بهانه تو را می گیره  هر روز .

کاش می دونستی چقدر  دلم ، هوای با تو بودن را کرده .

کاش می دونستی چقدر دلم ، از این روز های سرد بی تو بودن گرفته .

کاش می دونستی چقدر دلم ، برای ضرب آهنگ قدم هات ،

گرمی نفسهات ، مهربونی صدات تنگ شده .

کاش می دونستی چقدر دلواپستم .

کاش می دونستی چقدر تنهام ، چقدر خسته ام

 و چقدر به حضور سبزت محتاجم .

می دونی عزیزم ، همیشه از خودم می پرسم

 (( این همه که من به فکر تو ام تو هم به فکر من هستی ؟))