تو می آیی این را باد خزان گفت و دلم را بهاری کرد.

تو می آیی و این را خطوط روزگار بر قلبم نوشت و عاشقم کرد .

تو می آیی و این را پرستوهای مهاجر گفتند و امیدوارم کردند .

تو می آیی و من گذر گاهت را پر از یاس و شقایق می کنم

بیا که قلبم را تحفه ای برایت قرار دادم ، بیا که غروب

خورشید هم جمعه در فراقت خون می گرید.

آقا بیا ، کعبه دلم منتظر توست.