باز از تو بنویسم ؟ بنویسم که جز تو امیدی برای نجات این شب طولانی نیست ؟

بنویسم که چقدر بزرگی ؟ ای آرزوی همه منتظران !

هرچه می نویسم بازنام تو به میان می آید باز انگار عطر تو مرا در خود غرق می کند.

می خواهم صادقانه بگویم ، دلم برای تو تنگ است.

جمعه ها آمدند و رفتند ، اما امید دیدار تو در قلبمان نمرد.

چقدر برای آمدنت اشک ریختم ، نیامدی . اما این باران هرگز بند نیامد .

ای مهربان تر از باران ! ای شور طراوت!

با چقدر کلمه از خوبی تو بگویم ؟ چگونه بگویم که از حضور تو سرشارم ؟

می دانم می آیی.

روزی که خورشید از مشرق شانه های تو طلوع خواهد کرد

و آسمان فرو خواهد ماند تا دستان مهربان تو را ببوسد .

روزی نگاهم را به قربانگاه دیدار تو می آورم .

پس به انتظار می نشینم و از تاریکی نمی هراسم.