این جمله ای بود که بار ها از زبانش شنیدم . جمله ای که تمام وجود مرا فراگرفت و مرا مغلوب خویش کرد.

جمله ای که مدت ها با روح و احساس من جنگید و اکنون جز یک کوه غم و اندوه که بر قلب افسرده ام سنگینی می کند هیچ چیز باقی نمانده است .

غم ، رنج ، این هاست ثمره این جمله زیبا . جمله ای که هرگز آن را به درستی به زبان نیاورده اند . جمله ای که هر بار به زبان می آید وجودی را متلاشی می سازد .

و من یکی از قربانیان این جمله ام (( تو را دوست دارم . ))