غربت ویرانه ام را با تو قسمت می کنم

تا ابد با درد و رنج خویش خلوت می کنم

رفتی و با رفتنت کاخ دلم ویرانه شد

سکوتم را به باران هدیه کردم

تمام زندگی را گریه کردم

نبودی در فراق شانه هایت

کاغذتم ،احساست را روم بنویس.

عصبانیتت را روم خط خطی کن.

اشکات را با هام پاک کن.

حتی اگه سردت شد بسوزونم تا گرم بشی.

هر گاه دفتر محبت را ورق زدی

و هرگاه زیر پاهایت خش خش برگ ها را احساس کردی

هر گاه در میان ستارگان آسمان تک ستاره ای خاموش دیدی

برای یک بار...

در گوشه ذهن خود ، نه به زبان

بلکه از ته قلب خود بگو

رفتی و خاطراتت نشسته تو خیالم

بی تو من اسیر دست آرزو های محالم

یاد من نبودی اما،من به یاد تو شکستم

تقدیم به او که دیر آمد و زود رفت